پویانمایی (انیمیشن) عبارت است از گرفتن تصاویر متوالی و پشت سر هم از نقاشی ها یا عکس های اشیای بی جان و پخش آنها به صورت متوالی برای تقلید از حرکت دنیای واقعی همانند راه رفتن و انجام کارها، مثل ورق‌های پویانما (Flip book) که در زمان بچگی از آنها استفاده میکردیم.
illustration of the Kineograph in Linnett's 1868 patent
اما وقتی سوال میپرسید پویانمایی چیست بیشتر از یک سوال فنی جواب میخواهید، که تاریخچه پویانمایی چیست و از کجا آمده است ؟
اگر چه ایده پویانمایی از هزاران سال قبل توسط نقاشی در غارها به وسیله انسان های اولیه بوجود آمده است و تنها با اختراع نوار انیمیشن بوجود آمد. بحرحال اولین نوار متعلق به پروفسور Stampfer’s Stroboscopische در سال 1833 می باشد و اولین پویانمایی سینمایی توسط هنرمند و مخترع فرانسوی شارل امیل رینود (Charles-Émile Reynaud) بود که روی پراکسینوسکوپ (نوعی دستگاه نمایش تصاویر متحرک اولیه – Praxinoscope) انجام شد. (تصویر متحرک زیر کلیک کنید)
Stampfer's Stroboscopische Scheibe No. X (Trentsensky & Vieweg 1833)
در اوایل دهه 1900 هنرمندانی از سراسر جهان پویانمایی را تجربه و بر روی آن کار کردند، مانند کاتسودو شاشین (Katsudō Shashin) که اخیراً کشف شده است، از سال 1907 تا 1911 در زمینه پویانمایی کار میکرد، بحرحال، پویانمایی تا زمان والت دیزنی (Walt Disney) در دهه 1920، زمانی که صدا در فیلم ها قرار گرفت و شروع به کار کرد، بیشتر به عنوان یک تازگی در نظر گرفته می شد. کشتی بخار ویلی (1928 – Steamboat Willie)، کارتون (Flagship) دیزنی، اولین کارتون با صدا نبود، اما در آن زمان یکی از محبوب‌ترین کارتون‌ها بود.
در دهه 1930، استودیوهای دیگر هم متوجه شدند که همانند والت دیزنی می‌توانند از طریق پویانمایی پول به دست آورد، که انگیزه‌ای برای راه‌اندازی کارتون های Looney Tunes و Merrie Melodies توسط برادران وارنر (Warner Bros) بود. دهه 1930 شاهد رقابت دوستانه ای بین انیمیشن میکی و باگ بود که اکنون به عنوان عصر طلایی انیمیشن آمریکایی شناخته می شود که با نمایش قدرت دیزنی سفید برفی و هفت کوتوله، اولین فیلم بلندی که تماماً از تصاویر دستی ساخته شده بود، به اوج خود رسید.
با رواج تلویزیون رنگی در اواخر دهه 1950، یکی دیگر از پیشگامان انیمیشن آمریکایی هانا باربرا (Hanna Barbera) وارد صحنه شد. پس از انقلاب فرهنگی دهه 1960، انیمیشن برای بزرگسالان انتخاب شد که مشهورترین آن فریتز گربه (1972 – Fritz the Cat) با رتبه ایکس بود که بر اساس کار هنرمند کمیک افسانه ای رابرت کرامب (Robert Crumb) ساخته شد. سرانجام، در دهه 1990، تصاویر تولید شده توسط کامپیوتر (CGI) توانست با انیمیشن های دستی رقابت کند که با اولین فیلم کاملاً CGI داستان اسباب بازی (1995 – Toy Story) رایج شد.
Toy Story 1995با توجه به تاریخچه گسترده پویانمایی، می بینیم که جذابیت آن نیز گسترده است. البته بچه‌ها آن را دوست دارند، زیرا بیشتر داستان‌های کودکانه شامل صحبت حیوانات، قوری چایی یا تصاویری که در زندگی عادی زنده کردن آنها غیرممکن است. اما هر چه تکنیک‌های انیمیشن پیچیده‌تر می‌شوند، مضامینی که در مورد آنها بحث می‌کنند نیز پیچیده‌تر می‌شوند. در حالی که امروزه از CGI تقریباً در همه فیلم‌ها استفاده می‌شود، حتی ویژگی‌های کاملاً متحرک نیز می‌توانند برای بزرگسالان جذاب باشند همانند فیلم و سریال های امروزی مانند انیمیشن های کمدی محبوب مانند ،The Simpsons Family Guy یا South Park.
شاید بزرگترین نقطه قوت پویانمایی این نباشد که برای گروه‌های مختلف جذاب است، بلکه همه گروه‌ها را به یکباره جذب می‌کند. همانطور که توضیح دادیم، انیمیشن به هنرمندان اجازه می‌دهد تا آن شگفتی و هیبت کودکانه را که چشمان ما را باور نمی‌کنند، به کار ببرند، اما از این قدرت برای داستان‌گویی بالغ‌تر و حتی تجارت استفاده می شود. چگونه این تکنیک بصری می تواند همزمان هم برای کودک درونی و هم برای بزرگسال فهیم ما جذاب باشد؟ فقط به هر فیلم پیکسار نگاه کنید. این یک فضای امن است آیا می خواهید به من بگویید که در ده دقیقه اول انیمیشن Up متعجب نشدید؟
—
برگرفته از : 99designs